Gezinshuis 39 - En toen kwam Corona

En januari hadden we de organisatie staan en vol goede moet waren we gestart met het ontwikkelprogramma van Driestroom. En toe kwam corona in Nederland.

Wat is de wereld veranderd.  Opleidingen on-hold, opnamestop nieuwe kinderen en een set nieuwe corona-protocollen.  Gelukkig kunnen we tot de dag vandaag onze 2 logeerkinderen blijven begeleiden.   We hebben het nu zo georganiseerd dat ze elkaar niet tegen komen.  Voordat er een logeerweekend is, is er eerst telefonisch overleg over de gezondheidssituatie in beide gezinnen.   We zijn blij dat we dit op deze manier nog kunnen blijven doen. Allereerst voor de kinderen en de gezinnen, want zij hebben dit echt nodig.  Maar ook omdat we op deze manier ons bedrijf door laten draaien.

We genieten nu van wat we de afgelopen maanden hebben neergezet.  En nu eerst met het bedrijf even door de storm heen die Corona heet.

Winter in Hulshorst 2020 - 2 - wat een maand

Wat een maand.  En hoe relatief is alles waar ik mij in mijn vorige blog nog heel erg druk over maakte. Ik weet nog dat we half februari de zomervakantie geboekt hebben, een mooi vooruitzicht om in augustus op verschillende plekken in Frankrijk te zijn..  Als dat nog door gaat.

Inmiddels zijn we thuis. De auto staat stil met uitzondering van het ritje naar de supermarkt.  Gelukkig kan ik volledig thuis werken, maar de combinatie met thuisonderwijs en alle kinderen thuis was wel even wennen.   Gelukkig hebben we mooi weer en een hele ruime tuin, dus de kinderen kunnen ook lekker buiten spelen.  Inmiddels heb ik geleerd om concentratieklussen 's avonds te doen, want overdag is dat niets.

In het thuisonderwijs hebben we het ritme gevonden.  De eerste week was het natuurlijk nog leuk en interessant. De tweede week werd het al gewoontjes, en dus worden papa en mama ook even uitgeprobeerd.  Ook nog wel even puzzelen hoe dat nu werkt. Als ik tegen Hosanna iets zeg over het schrijfwerk, krijg ik meteen te horen dat mijn handschrift helemaal niet te lezen is.  Kinderen zijn zo lekker eerlijk.

Door de ruimte die we hier hebben kunnen we het nog wel even uitzingen zo.  Wel missen de meiden hun vriendinnen heel erg.   Logisch ook natuurlijk.   Bij mij doet de zwemles vooral pijn, de laatste zwemles hadden we juist gehoord dat Elise naar de afzwemgroep mocht.   We houden het zwemmen bij met droogzwemmen, en misschien ga ik straks wel een wetsuit voor Elise  kopen en dan met haar naar het rand. Maar toch.

Het belangrijkste. We zijn nog allemaal gezond.  En dat is in deze tijden toch wel het allerbelangrijkst.