Voor het eerst naar opwekking!

Danielle en ik hebben het ons al zo vaak voorgenomen. Maar altijd was er wel een reden en argument om niet te gaan.  Dit jaar was het dan zover, we gaan naar Opwekking, met het hele gezin.

De kinderen waren er vooraf al helemaal vol van. Filmpjes van afgelopen jaren, verhalen van klasgenoten die er al jaren op de camping staan.  Wij zijn begonnen met een dagje.  Ook omdat Danielle logeeropvang had de eerste dagen van het weekend, juist door die opvang kon dat gezin naar opwekking!  Maar toch ook wel  om eens te kijken hoe het zou gaan met onze kinderen, en te zien hoe lang ze het vol zouden houden op het festival.

Onze tieners waren al wat beledigd omdat we op maandag gingen.  Dan stopt het programma al om 16:00. Geen avonddienst en avondprogramma. Dat is helemaal niet cool.  Ik heb ze uitgedaagd om eerst maar eens te laten zien of ze het een dag vol zouden houden. Dat hebben ze inderdaad gedaan.

Maandag vroeg op, ook na alle verhalen van bezoekers op zondag die tussen Harderwijk en Biddinghuizen heel lang vast gestaan zouden hebben. Wij kunnen het fietsen, maar ik wilde dat de jongste kinderen nog niet aan doen.  Eén dag op een festival en dan 2x 21 km op de fiets.  Toch maar met de auto. En zoals we ook op vakantie doen, direct uit bed de auto in. Ontbijten doen we als we er zijn op het festivalterrein.  Dat ging prima.

We hebben een fantastische dag gehad. De kids kwamen vol van 'Vuur'  uit het kinderprogramma. De teenzone en de youth-zone waren fantastisch. En ook wij hebben ons vermaakt.

We hebben ons wel flink verkeken op het weer. Na twee dagen zomerweer in het bos van Hulshorst was het maandagmorgen echt flink koud.  Een noorderwind, een zonnetje dat net niet door de wolken kwam, en een ochtenddienst in een tent die aan drie kant open was. Bibberen. Gelukkig waren er hoodies.  Een mooie herinnering, maar ook broodnodig om een verkoudheid te voorkomen.

Ik ben geraakt door het vuur en de passie die ik gezien heb.  Het wordt ook bij Doorbrekers vaak uitgesproken. Er komt een nieuwe generatie aan die Grote dingen gaat doen. Dat zie je in de kerk. Dat zie je op Opwekking.

Ook ik ben opgebouwd.  Ik ben ook oprecht trots op wat ik gezien heb.  Bijvoorbeeld Nadine, ik ken haar al vanuit mijn middelbare schooltijd op het Griftland College in Soest. Wat is zij gegroeid in haar bediening en in haar spreken.  Een band, die live optreedt bij Groot Nieuws radio, met een toetsenist uit Hulshorst.  En vooral al die kinderen en jongeren, ook in mijn omgeving, die die vol van God terug komen uit deze conferentie.

Twee weken geleden schreef ik over genezen na gebed.  Ik hoor al in het dorp dat één van onze plaatsgenoten genezen is na de genezingsdienst op Opwekking.  Ik heb de persoon persoonlijk nog niet gezien, maar wat  wonder is dat.  En dat het hele dorp hierover spreekt, geeft zoveel mogelijkheden om het gesprek te brengen op dat wat echt belangrijk is.

Volgend jaar weer. Dat staat vast. De kinderen willen het hele weekend.  Wij puzzelen als ouders nog even of we ook een heel weekend willen kamperen. De kou staat ons wat tegen. Of gaan we toch meerdere dagen heen en weer met de auto.  Ik hoor onze tieners nu al roepen dat ze dan wel zelf met een tentje gaan.

Pinksterweekend

Het pinksterweekend is voorbij gevlogen.  Ik viel er ook zo in.  Meestal is op vrijdag een thuiswerkdag om rustig de acties en email af te ronden. Deze week hadden we intervisie vanuit mijn Neerlandsdiep leergang.  Die is al 4 jaar afgerond, maar ons intervisie groepje van destijds loopt nog steeds.

Eenmaal thuis gekomen in de loop van de middag is er een druk weekend gestart. Opwekking was daarin het centrale woord.  Vanaf vrijdagmiddag tot zondagavond heeft de livestream aangestaan. Maandag zijn we er met het gezin geweest. Daarover in het volgend blog meer.

We hebben ook nog genoten van het mooie weer. Zaterdagmiddag de vaste paardrijlessen van de kinderen.  Papa had geen laptop meegenomen om in de kantine nog andere dingen te doen. Ik heb heerlijk met een drankje op het buitenterras gezeten om van de zon te genieten. En ook de rest van de zaterdag allemaal buitenklusjes gedaan in de zon, want het was heerlijk.

Zondag naar doorbrekers geweest.  Het patroon begint zich een beetje in te slijten.  Eerst willen de kinderen hun bed niet uit. Misschien wel begrijpelijk, want nu de dienst om 9:30 begint, moeten we er al even over zevenen uit.  Maar als we er eenmaal zijn willen de kinderen niet naar huis.  En wat wil je ook met zo'n dienst.

Zondagmiddag heerlijk met de familie bij elkaar geweest.  Met alle vakanties is de volgende optie denk ik pas in augustus. Het was erg gezellig. Daarna onder het genot van het avondconcert de spullen klaar gemaakt voor de maandag.

Maandag een topdag. Opwekking!  Voor iedereen voor het eerst. De kinderen zijn nog vol van 'vuur'. In het volgende blog meer hierover.  Of we volgend jaar weer gaan is geen discussie.  We gaan een heel weekend, en anders ga ik wel met een klasgenoot mee.  De puberteit begint vroeg met 10 tegenwoordig. 

's Avonds bleek dat ik 21 km gelopen heb. Deze week is de avondvierdaagse, dus dan gaan we er nog een aantal avonden met 5 kilometer aan plakken.

 

The Passion Hemelvaart

Dit jaar voor het eerst 'the passion hemelvaart'.  Goed dat er aandacht is voor dit belangrijke moment tussen Pasen en Pinksteren. En omdat de Passion meestal wel een succes is waren de verwachtingen hoog gespannen.

Dat viel toch wat tegen.   Een leuk verhaal, goede cast met goed gezongen nummers.  Maar dé essentie van Hemelvaart, die zat er toch niet in.   Ook de kinderen waren wel teleurgesteld, want die vroegen zich vooraf al af hoe de 'jezus acteur' omhoog zou gaan.   En als een van de jongste kinderen na afloop concludeert dat dit 'helemaal het verhaal over hemelvaart niet was'.  Dan zit je er als producent toch wel naast met de verhaallijn.

Ik was wel trots, op mijn kids.  Want ze weten goed waar hemelvaart om draait. En zoals de juf het vertelt, dat is het verhaal uit de bijbel, niet zoals op televisie.

Terugblik op het hemelvaartsweekend

 Eindelijk iets van voorjaar. Na een wat frisse meivakantie is het hemelvaartsweekend het weekend met de eerste dagen lekker buiten in het zonnetje zitten.  Ook het goede weekend, want er zijn dit weekend geen logeerkinderen, dus we kunnen even lekker ontspannen.

Dat hebben we gedaan.  Op Hemelvaartsdag zelf de oma van Danielle opgezocht. Zij is 94 jaar oud, maar de gezondheid begint nu te tellen. Sinds enkele weken zit ze in (tijdelijk) in een verpleeghuis. De verhuizing was nodig, maar je weet wat ze zeggen. Oude bomen moet je niet verplanten. Het was fijn om oma te zien, maar ze is wel terug gegaan.

Daarna via Baarn naar Bunschoten. In Baarn hebben we even een ijsje gegeten, want bij de Smaecken van Hamelink, hadden ze vorig jaar het lekkerste yoghurtijs van Nederland.  En dat moest natuurlijk geproefd worden. In Bunschoten hebben we lekker ge-bbq't bij de ouders van Danielle en verlaat moederdag gevierd.

Vrijdag was voor mij een middagje Sint Jansdal, Elise moest naar de oogarts.  Dank kwam een cilinderafwijking naar voren. Toch nog iets van papa meegekregen via de genen. Ze krijgt nu een bril, hopelijk helpt dit voor de vermoeidheid tijdens de schoolweken, en gaat ze er beter van lezen.  Ik weet zelf hoe vermoeiend het is, als je even zonder bril of lenzen zit.  Dus volgens mij gaat Elise hier heel veel plezier van hebben.

We hebben daarom meteen doorgepakt. Zaterdagochtend een bril geshopt in Nunspeet. Elise heeft een hele uitgesproken smaak. Na tientallen brillen gepast te hebben, heeft ze er toch één gevonden waar ze tevreden over was.  En wij gelukkig ook.  Nu nog 1 of 2 weken wachten totdat de glazen er zijn.

De zaterdagmiddag hadden de meiden paardrijles bij Manege Belverdere, en dan is de dag ook zo weer voorbij.

Zondagochtend lekker naar de kerk bij Doorbrekers. Daarna de paardjes doen, en dan is het weekend al weer voorbij. Wel met lekker veel zon. We zijn allemaal licht verkleurd, en dat is wel nodig nu de zomervakantie steeds dichterbij komt.

Genezen na gebed

Het was een klein berichtje, in de nieuwsbrief van revive.nl  Ook op1 schonk er aandacht aan, maar verder was het eigen behoorlijk stil in journalistiek Nederland. Te stil misschien wel.

Genezen na gebed.  Een wetenschappelijk proefschrift dat is goedgekeurd aan de Vrije Universiteit.  Daarmee is wetenschappelijk aangetoond dat deze mensen kort na gebed genezen zijn. 

Een groot deel van de genezingen is medisch gekwalificeerd als 'opmerkelijk'.  Dat is het natuurlijk ook.  Ook is het proefschrift getiteld 'Genezen na gebed', want genezen door gebed, is wetenschappelijk gezien niet aan te tonen.  Want daar komt geloof om de hoek kijken.  De auteur heeft dit in het proefschrift wel heel mooi aangestipt door het theologisch perspectief ernaast te leggen. Als je tussen de regels door leest, blijkt daar toch wel uit hoe hij er over denkt.

Geloof is geen causaal verband.  Jezus zegt het zelf in Marcus 5-34:  U bent genezen door uw geloof in mij.  Genezen na gebed,  genezen door geloof!

De andere kant van moederdag

Moederdag is ieder jaar een feest, ook afgelopen weekend weer bij ons thuis.  Mama is lekker verwend tijdens het ontbijt en in de middag hadden we een lunch bij opa en oma.  Altijd een gezellige dag.

Moederdag heeft ook een verdrietige kant, en ik vond het heel mooi om te zien hoe in de kerk blijdschap en liefde voor de moeder, ook samen gebracht werden met het verdriet dat er op Moederdag ook is.

- Verdriet omdat de moeder er niet meer is.  Is was geraakt door een tekst op een roos die werd uitgedeeld door een oudere vrouw aan een jonge moeder.  'Mijn moeder is er niet meer, daarom geef ik deze roos aan jou'.

- Verdriet bij vrouwen die graag moederdag zouden vieren, maar aan wie het moederschap (nog) niet gegeven is. 'Bij God is alles mogelijk'.

- De moeder uit Oekraïne. Die hier nu zijn met hun kinderen en familie, terwijl hun man/partner achter gebleven is in Oekraine.

Ik moest denken aan Efeze 3-20: 'God kan oneindig veel meer doen dan wij ooit kunnen bidden of beseffen'.  Ook voor alle vrouwen voor wie moederdag een verdrietige rand heeft.

Het beeld van de jeugdzorg

 De jeugdzorg staat er niet lekker op de laatste weken.  Eerst de uitzending van Undercover in Nederland, over de zorgboerderij in Wedde. Misselijkmakend en verbijsterend, woorden schieten tekort.  Maar daarnaast zijn er de noodkreten, van inspecties en instellingen zelf.  En dan afgelopen vrijdag de Op1 uitzending vanuit een jeugdzorginstelling in Limburg.

Laat allereerst gezegd zijn. Het is goed dat journalisten, ouders en betrokken deze misstanden aankaarten.  Daar zijn ze voor en het werk dat ze doen is goed.   Maar ik zou de jeugdzorg, de kinderen en alle medewerkers toewensen dat er ook aandacht is voor wat er allemaal wel goed gaat in de jeugdzorg.   Al die kinderen die wel geholpen worden, die wel een goede band hebben met hun begeleiders en behandelaren. En waar ouders wel intensief betrokken zijn bij het traject van hun kind.

Het is goed dat er aandacht is voor wat er beter kan in de jeugdzorg, en misstanden moeten zeker aangepakt, en zo nodig geopenbaard worden.  Maar ik hoop dat er ook aandacht is voor de positieve kant van jeugdzorg.  Dat mensen die overwegen om een opleiding te gaan doen in die richting, niet terug deinzen en iets anders kiezen.  Maar toch ervoor gaan.  Dat er mensen op gaan staan om samen met onze jongeren aan de slag te gaan. Want dat verdienen onze kinderen en verdient onze jeugd.

Terugblik op de meivakantie

 De meivakantie is alweer een week voorbij, en voorbij gevlogen.  Ik vind het altijd een bijzondere vakantie.  Het kan bloedheet zijn, of heel erg fris.  Dit jaar hebben we best wel wat gedaan in de meivakantie.  Allereerst hebben we een kinderfeestje ingehaald. Doordat de kinderen allemaal in het begin van het jaar jarig zijn, smeren we de feestjes wat uit.  De laatste was de eerste maandag van de meivakantie.

We hebben zwembad de Wiltsangh bezocht.  En hoe het er prachtig uit ziet, en ook erg mooi is, ben ik toch ban dat de oudere kinderen en de tieners er wat sneller op uitgekeken zijn.   Eigenlijk kan je alleen in het wedstrijdbad zwemmen, in de andere baden is het simpelweg niet diep genoeg.  We zullen het zien, maar dat de kids ook een keer bij de nieuwe sypel willen gaan zwemmen, zegt mij al wel genoeg. Maar goed. Het feestje was prima, want voor veel kids was het de eerste keer in het zwembad.

Op donderdag hebben we Koningsdag in Hulshorst gevierd. De klassieke optocht met de kleuters op de 'kar'. Voor Johan de eerste en de enige keer. Wat was hij trots dat hij ook nog mee mocht.  Zijn vrolijkheid leverde hem een foto op de voorpagina van de krant op.

Het 2e weekend van de meivakantie was er eindelijk weer om een rondje stakenberg te doen.  En een ijsje te halen.  Volgens mij hebben we dat nog nooit zo laat in het jaar gedaan.  Op woensdag 3 mei ben ik met Hosanna naar de bixiedag in Ermelo geweest.  Een leuke ochtend, waarbij Hosanna springles had.  Een aantal goede tips gehad, maar (gelukkig) hoorde ik de instructeur ook veel dezelfde dingen zeggen die ik bij de vaste instructie ook hoor en zie.

We eindigde op vrijdag 5 mei met een dagje Efteling. Best rustig, je kon overal goed doorlopen.  Dat is natuurlijk best wel fijn.  1x zijn we in de wachtrij van de achtbaan echt heel nat geregend.  Volgens mij hebben de kids daar minder last van dan de papa's en mama's. Gezellig was het in ieder geval zeker.

En dan is de meivakantie weer om. Op naar het Hemelvaartsweekend.

De traditie rond - Koningsdag 2023

 Koningsdag 2023, het oppakken en afronden van een nieuwe traditie die we hebben leren kennen sinds we in Hulshorst wonen. De optocht met versierde voertuigen, waarbij de kleuters van de basisschool een eigen kar hebben en voorop gaan in de optocht.

Door Corona is dit een aantal jaren niet door gegaan. En dit jaar was het weer zover.  Voor Johan de eerste keer. En daarmee hebben al onze kinderen deel genomen aan deze traditie.  En trots en blij dat hij was, zo trots zijn zijn gezicht de voorpagina van de lokale krant haalde.

Het tweede deel van Koningsdag hebben we in Bunschoten doorgebracht.  De lampionnenoptocht en vervolgens vuurwerk bij de haven van Spakenburg. En traditie vanuit de jeugd van Danielle en mijzelf.  Voor de 'kar' in Hulshorst zijn onze kinderen volgend jaar te oud.  Maar de lampionnenoptocht en het vuurwerk houden we er nog enkele jaren in. 

1 jaar later - hoe verder met het blog

Wat gaan we doen met dit blog?  Na jaren van regelmaat, wil het de afgelopen jaren maar niet lukken om regelmatig te schrijven.  Is er dan niets te melden?  Natuurlijk wel.  Maar het is druk, er zijn andere dingen of ik denk er even niet aan.

Even heb ik gedacht om helemaal te stoppen en dit blog te verwijderen.  Maar dan kijk ik terug in de artikelen, in de contacten en in berichten die het mij heeft opgeleverd.  Daar zitten toch wel waardevolle dingen tussen.  Goede vruchtbare contacten, mooie reacties, en goede suggesties.

Een andere vorm dan? Schrijven is uit, als ik het de kinderen vraag. Die kijken alleen nog maar filmpjes op Youtube.  Maar om dat nou elke week te doen?    Niets voor mij.  En nog ingewikkelder om dat elke week te maken.

Toch maar schrijven dan maar.  Ik neem mij voor om dat weer (minimaal) wekelijks te doen. Kijken of het lukt.  Want dat verdient dit blog dan ook wel weer.