Eindelijk water

Sinds vorige week is er eindelijk genoeg water op de Klarenweg. Na twee jaar gedoe met leidingwater, een veel te lage waterdruk en een waterleverancier die er vooral niets aan deed, hebben we sinds een week onze eigen drinkwaterbron.  Met dank aan Nathan en Jaap Wim Koelewijn die ons top geadviseerd heeft en tot onze verassing ook zelf de bron kwam boren. Was wel erg gezellig.

De grondwaterbron draait als een zonnetje.  Leidingen naar de weilanden liggen er in, en ook zijn we de leiding naar de tuin aan het vervangen.  Het waterpeil van de vijver is alweer op maximumniveau.  Uitdaging voor de komende weken is om gras te laten groeien op plekken waar het nu niet meer staat. Maar wat wil je ook na 3 maanden geen regen.   Na een week sproeien zie ik in ieder geval het gele gras alweer groen worden en zie je dat er gras groeit. Dus dat biedt perspectief.

Bij het boren van de grondwaterbron bleek ook dat de brandkraan bij ons huis niet werkt. Logisch want die heeft ook geen waterdruk. Vitens wees natuurlijk weer lekker naar een ander, want stel je voor dat ze iets gaan doen.  Nu de gemeente er maar achteraan gestuurd, want die moeten zorgen dat de brandweer hun werk kan doen.  Ik ben benieuwd of daar iets uit komt.

Wij hebben in ieder geval genoeg water nu. Het gras is er blij mee, en met vijf minuten blaas ik nu het zwembad voor de kinderen vol. Ook de sproei-installatie in de tuin draait als een zonnetje. En voor het weiland hebben we een flink waterpistool gekocht.  En nu sproeien maar.  Het is trouwens wel koud zo diep onder de grond, want het water is 10 graden dat uit de slang komt.

Zolderkamer 5 - Nieuwe trap

Hoe bepalend is een trap in je huis.  Sinds vorige week is mijn mening, heel bepalend.  Wat ziet het er anders uit als je een donkere stal trap vervangt door een lichte houten trap.  En was hij vorige week nog 'naturel', inmiddels hebben we een trap in de lak gezet en ziet het er weer heel anders uit. Prachtig.

Hosanna is ook in de wolken, want zij heeft nu de verbinding naar haar zolderkamer. Daar moet nog wel een hoop gebeuren, maar de trap is wel een hele zichtbare stap.  Er komt nog wel een hoop werk achteraan. Plintjes opnieuw, kozijn opnieuw en in het trapgat stukwerk aanhelen en vervolgens het hele trapgat opnieuw sausen. Komt allemaal goed, maar we zijn er nog lang niet.

Gelukkig hebben we het weekend zonder trap gehad. Ook dat is puzzelen. De kinderen hebben bij oma gelogeerd zodat ze niet in het trapgat zouden vallen.  Dit weekend staat de trap te drogen, dus we moeten een dagje omlopen en de andere trap gebruiken. Maar ook dat went wel weer.

Zomer 2017 in Hulshorst - 1 - stilte door de drukte

Het is even stil geweest op dit blog. Dat had meerdere redenen.  Eind mei hebben we twee weken genoten van een prachtige vakantie op Cyprus.  Heerlijk even niets gedaan dan zwemmen, bij het zwembad liggen, genieten van de kinderen, zwemmen met de kinderen en genieten van elkaar.  Echt even de tijd op bij te tanken.

Toen we terug kwamen vielen we direct in de hectiek.  Dat begon al met de terugvlucht.  Drie uur vertraging, waarvan we twee uur in het vliegtuig op het platform hebben zitten wachten. Zonder Airco want die deed het niet goed door een haperende 'walstroomvoorziening'.  De kinderen werden er erg druk van. Oude mensen worden er vervelend van, en beginnen dan elkaar te meppen.  Bijzondere vlucht. Hulde voor de crew van transavia, want die bleven er rustig onder en losten alles goed op.

Op Schiphol hadden we nog een domper. Een koffer stuk, maar belangrijk een koffer zoek.  En laat dat nou juist de koffer zijn met alle lastig te vervangen zaken. Het plankje achter de kinderwagen, de knuffels van de kinderen uit de Disney-store in Milaan.   De badhanddoeken collectie die we op iedere vakantiebestemming met 1 uitbreiden enzovoorts.   En het vooruitzicht dat je voor Danielle, Johan en Elise nieuwe zomerkleding moet kopen.  Gelukkig was die stress er maar even.  Want na 48 uur was de koffer gevonden en binnen een halve dag stond de koerier op de stoep.

In diezelfde periode speelde de verdwijning van Savannah in Bunschoten.  100 meter van het ouderlijk huis. Wat komt het dan dichtbij, zeker als je zelf ook dochters heb. Ik ben er met mijn hoofd echt niet bij geweest.

Een nadeel van vakantie in mei is dat je in juni terug komt in een organisatie die aan het rennen is om voor de zomervakantie van alles af te hebben. Zo ook nu.   Tel daarbij op dat we ook nog even een nieuwe grondwaterbron (hoog nodig) en trap hebben gehad de laatste week, en hopelijk begrijpen jullie nu waarom het zo stil is op dit blog.  Maar ik ga mijn leven beteren.