Van de sneeuw in de zon. Het kan snel gaan. Enkele dagen bijna 20 graden en het voelt als zomer in het bos van Hulshorst. Het voorjaar werpt zijn schaduw vooruit. De eerste blaadjes verschijnen aan de vlierbessen en de paarden geven aan dat ze het weiland op willen.
Ook in huis merk je dat de onrust toe neemt. De kinderen zijn het binnen zitten een beetje zat. En dat ondanks het schaatsen, sleeën en wat er verder allemaal kan in het bos. Ze missen hun sport. Gelukkig zijn vorige week ook de ponylessen op de Manege in Hulshorst begonnen, en begint komende week de zwemles weer. Dan is bijna alles weer normaal. Alleen mijn werk is nog thuis.
In het voorjaar maken we ook de vakantieplannen. Die zijn inmiddels rond, maar ook hangen de Corona-beperkingen nog boven de plannen. We gaan naar het buiteland, vorig jaar heeft dat ook goed uitgepakt. Maar het geeft wel een stukje spanning, en de kinderen wilden weten of ze dan moeten testen voordat ze de grens over mogen.
En ongemerkt is het al bijna Pasen. Altijd zo'n kantelpunt. Want dat zijn de eerste 'halve' schoolweken, waarvan er na pasen altijd heel veel zijn. De eerste e-mails over het paasontbijt zijn binnen van school. De kinderen vragen vooral of de Koningsspelen en het schoolreisje dit jaar wel door gaan. Zo hebben ze toch weer wat om naar uit te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten