Hulp bij het gebruik van het openbaar vervoer. Een prachtige titel zo half maart in een overheidsnieuwsbrief. Een goed initiatief, maar toch heb ik er, ook 2 maanden later, nog wel twijfels over. Genoeg reden om te gaan bloggen.
Laten we voorop stellen, over het doel dat 'iedereen' moet kunnen mee doen zijn we het helemaal eens. Daar is geen discussie over. Mijn twijfels zit hem vooral in de maatregelen. Natuurlijk is het nodig om ook in het OV assistentie te verlenen. Maar moeten we niet jong beginnen, bij het doelgroepenvervoer.
Denk aan het doelgroepenvervoer van en naar school. Hartstikke goed dat het er is, en sommige kinderen zullen het hun hele schoolloopbaan nodig hebben. Maar er zijn ook kinderen die zich ontwikkelen, en waarbij ouders en/of begeleiders de vraag gaan stellen. Kan dit kind misschien wel met het reguliere OV of de fiets naar school.
En dan komt vaak het dilemma. Want als je dit wilt proberen, dan vervalt vaak de hele beschikking. En zie die dan maar weer eens terug te krijgen. Dat schrikt toch erg af. Laat maar zitten, want nu is het vervoer naar school geregeld.
Met een stukje flexibiliteit in het doelgroepenvervoer, waarbij kinderen ruimte krijgen om te kijken of men met regulier OV of de fiets ook naar school kan, kunnen we nog een slag maken. Daarbij moeten gemeente het geduld hebben om dan niet direct het taxivervoer door te strepen, maar ruimte te bieden om te kijken of het kind het kan. Met de geruststelling voor de ouders en begeleiding, dat als het toch niet lukt het leerlingenvervoer nog steeds beschikbaar is.
Door in de jeugd al ruimte te bieden, investeren we aan de basis. Daar heeft een kind levenslang profijt van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten