In de herfstvakantie was het dan zover. De verhuizing en het afscheid van ons gezinshuis kind. Na 3 jaar toe aan de volgende stap. Daar waren we het allemaal wel over eens, maar toch is het wel ingewikkeld en spannend natuurlijk.
De laatste weken waren vooral praktisch. Spullen uitzoeken en inpakken of weggooien. Afscheid nemen op school, op voetbal en van de vriendengroep. De laatste dagen hebben Danielle en ik hem samen naar zijn nieuwe appartement gebracht. Hem geholpen met uitpakken, en dan komt toch het moment van afscheid nemen. Door al deze zaken zag je ook dat het besef begon te komen dat het nu toch echt zover is. En dat gaf ook wel wat spannend.
De laatste avond zijn we met het gezin samen uit eten geweest, ook voor de andere kinderen is het even wennen. De meiden kunnen we het goed uitleggen. Met Johan is het wat ingewikkelder. Johan is geboren toen ons gezinshuiskind al bij ons woonde, dus hij zag hem ook echt als broer.
En hoe leg je een peuter dat dat een ander kind gaat verhuizen? Best een uitdaging. Maar hij heeft wel geconstateerd dat 'het bed' weg was en de slaapkamer leeg. Maar hij vraag zo nu en dan nog naar het gezinshuiskind.
Met de verhuizing sluiten we de verhuisperiode af. Nu de afronding op papier. Eindrapportage, reflectie, overdracht van wat nog niet geregeld is, enzovoorts. Dan is het echt klaar en gaan ook wij weer verder.
Binnenkort nog een keer kijken bij het nieuwe appartement met alle kinderen. Dat zal echt de afsluiting zijn. …...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten