Na een week hebben we Toscane verlaten. Op naar Veneto, naar één van de strandeilanden van Venetië. En op de kaart lijkt de laars niet zo breed, maar je bent toch een kleine dag onderweg. Dat is geen straf. Want het is een prachtige rit van de Westkust naar de oostkust van Italië. En eenmaal in Veneto moesten we er ook nog helemaal omheen, want we verbleven op het oostelijke schiereiland. Wel een prachtige rit om de lagune heen, waar we onder andere flamingo's hebben gespot.
Bij de camping hebben we de strengste controle van de afgelopen jaren gehad. Alle paspoorten, met speciale aandacht voor de kinderen van ons gezinshuis. Daarvan werden alle documenten, inclusief de toestemmingsformulieren van de ouders gecontroleerd. Als er ooit grenswachten nodig zijn, kan men het camping personeel bellen.
Verder ging het inchecken vlot, en tot vreugde van de kinderen zaten we vlakbij het lagunebad. 1 van de 4 zwembadcomplexen, maar wel die met alle spectaculaire glijbanen.
We waren nog niet binnen toen de lucht betrok, van links en rechts kwam een flinke onweersbui onze kant op. toen de buien elkaar raakte vloeiden ze niet in elkaar over, maar draaiden ze om elkaar heen. Dat was het moment dat het toch wat onrustig werd. Heel veel mensen begonnen te rennen naar de uitgang, maar om nu met duizenden mensen via een voetenbadje van 2 meter breed te vetrekken leek ons geen goed plan. We hebben goed op het zwembadpersoneel gelet, als die gaan rennen is het echt mis.
En dat gebeurd, want de wolken draaiden steeds sneller en vervolgens kwam er een windhoos/tornado aan de grond. Gelukkig niet op de camping, maar een kilometer of twee oostelijker. Deze trok de zee op, en 10 minuten later scheen de zon weer.
Een paar dagen later kruisten we het spoor van de tornado. Toch wel een spoor van 100 a 200 meter breed, en er stond in het spoor niet veel meer overeind. Wat een spannende start van onze tweede vakantieweek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten