Zoals we de winter achter ons laten, zo is ook aan onze zoektocht een einde gekomen. Alles begint op z'n plek te vallen en op vele vragen hebben we ondertussen antwoord gekregen; over onze plek hier, over de plannen en de hulp die we bieden. We hebben onze draai gevonden en kunnen met wat we nu hebben echt aan de slag.
We hadden het in onze vorige nieuwsbrief toch over die kerk, vlakbij de rotonde? Die is ondertussen -- hoera! -- akkoord gegaan met ons voorstel om een ruimte te huren voor twee middagen per week. Afgelopen week hebben we al meteen twee keer een bijeenkomst gehouden met 'onze' vrouwen, op maandag en woensdag. Die eerste ontmoeting was nog best onwennig, voor ons (Esther en Bernard waren daar om hun gasten te ontvangen; JanJaap zorgde thuis voor Jesse), maar ook voor de vrouwen; iedereen was in afwachting wat de bedoeling was, maar al gauw deed iedereen mee met het programma. Zo'n 18 vrouwen en 8 kinderen waren aanwezig.
Wat wel opmerkelijk is, is dat de meeste vrouwen wel christen zijn; ze geloven in hun Vader in de Hemel. Alleen als we wat doorvragen wat dat precies voor hen persoonlijk betekent, dan vinden ze het heel lastig om te benoemen. Onderwijs krijgen ze niet omdat ze niet naar een kerk gaan (ze durven niet), dus bijbelkennis is er ook bijna niet.
Daarom moeten deze middagen in de kerk bijdragen aan een basis van hun geloof, en daar zijn we dus mee aan de slag gegaan.
We zijn erg onder de indruk van hun zangtalent. Als we ze een moment geven dan slaat de verslagenheid om in een enorm uitbundig Keniaans koor! Ze dansen en zingen en danken God voor wie Hij is. In Swahili zingen ze dan meerstemmig, waarbij één voorzanger solo zingt. Het is dan echt een strijd wie er nú weer de solo mag doen, zo enthousiast worden de vrouwen dan!
Die middagen geven ons ook eindelijk gelegenheid om samen te bidden; op straat missen de vrouwen de rust om zich tot God te wenden, maar hier maken ze graag gebruik van ons aanbod om voor ze te bidden en we ervaren er werkelijk Gods aanwezigheid. Zo baden we met elkaar voor een meisje dat van geboorte af doofstom is. Na het gebed gaf ze aan dat ze dingen hoorde en ook probeerde ze te spreken. De vrouwen en wij waren perplex! Er kwamen echt klanken uit haar mond, terwijl niemand ooit haar stem had gehoord. Nog steeds zijn wij enorm verbaasd over dit mooie wonder.
De geestelijke wereld is hier veel zichtbaarder dan in Nederland; aan de ene kant zijn we getuige van een wonder als dit, maar de andere kant is ook veel sterker aanwezig in het dagelijks leven; hekserij en toverij is hier van alledag en de gevaren en consequenties ervan zijn enorm. We moeten dus ook daarin de vrouwen bijstaan in gebed.
In de toekomst willen we deze middagen ook gebruiken om de vrouwen wat handwerk te laten doen; ook weer heel basaal, zoals het maken van kleine knuffeltjes, sieraden, etc. Heb jij misschien leuke creatieve ideeën die we hier kunnen inzetten? Heel graag! Wat we willen bereiken is dat ze zelf het belang en de lol in gaan zien van iets te doen, dat ze weer actief gaan worden, ze zich nuttig gaan voelen, en daardoor uiteindelijk ook groeien in hun eigenwaarde.
Zaterdag zijn we in ons nieuwe huisje getrokken (zie foto boven). Tot vorige week hadden we nog geen idee waarmee we het zouden moeten inrichten, want we hebben eenvoudig niet de financiële middelen om huisraad te aan te schaffen. Het was dus geweldig nieuws toen we hoorden dat onze Canadese vriendin met haar stichting (die eigenaar is van haar boedel) kon overeenkomen dat haar spullen er tot 1 juli blijven staan! Dat geeft ons ruim de tijd om onze eigen benodigdheden te verzamelen.
Onze financiële situatie, we noemden het net al even, geeft ons bij tijd en wijle wel wat spanning. Aangezien we niet op een heel regelmatige basis geld krijgen, merken we nu we aan het uitbreiden zijn, dat er wel wat gaten vallen.We zijn dan ook aan het zoeken naar manieren om op meer structurele basis zowel de stichting als ons eigen levensonderhoud te voorzien van de nodige middelen. Vanuit Kenia is het ondoenlijk om in Nederland relaties te bouwen die leiden tot financiering en sponsoring, dus hoe pakken we dat aan? Graag willen we vragen om hierover mee te denken en te bidden; als u op dit vlak creatieve ideeën hebt, dan horen wij die heel graag. Ondertussen hebben we in kaart kunnen brengen wat er nodig is voor legalisering van de stichting in Kenia. We zullen daar ongeveer anderhalf jaar voor moeten rekenen; eerst moeten we Stichting AltijdGenoeg officieel vestigen (ongeveer 9 mnd), om vervolgens een werkvergunning te kunnen aanvragen vanuit de stichting, wat ook wel de nodige maanden zal kosten.
We hebben een aantal mensen gesproken die deze weg al hebben belopen en ons veel nuttige informatie hebben gegeven. Ook hierin speelt geld weer een rol; geld houdt de bureaucratie draaiende!
Met ons persoonlijk gaat het goed. Er zijn veel dingen die onze aandacht en zorg vragen, wat niet altijd makkelijk is, dus bij momenten zijn we ook best onzeker. Maar over het algemeen is onze overtuiging dat we op de goede weg zijn. Hoe het er verderop uit zal zien weten we niet, maar deze boom groeit werkelijk; daar zijn we meer dan onder de indruk van. We zien uit naar veel vrucht en een goede oogst.
Jesse gaat sinds een paar weken naar de baby-bijbel-klas. Een heel schattig initiatief van onze gemeente. Elke woensdagochtend komen moeders met hun peuters bij elkaar. Telkens doen ze hetzelfde programmaatje met liedjes, instrumentjes en het verhaal hoe God de aarde gemaakt heeft. Jesse vindt het fantastisch!
JanJaap haalde afgelopen maand een persoonlijke mijlpaal; hij vierde zijn 30ste (dertigste!) verjaardag. Die dag waren we ons wel even pijnlijk bewust van hoe ver onze vrienden en familie van ons vandaan zijn. Toch wist Esther er een mooie dag van te maken, want ze had een barbecue georganiseerd met een klein groepje plaatselijke vrienden, waardoor het een heel gezellig en geslaagd feest werd! Onze huisbaas doneerde nog een heuse verjaardagstaart.
Met de zwangerschap gaat het heel goed. Esther heeft veel energie en geen klachten. We hebben een goede gynaecoloog gevonden die ons zolang we hier zijn zal begeleiden.
Tot onze verbazing is de werkwijze hier veel uitgebreider dan in Nederland; voor een consult staat een half uur en een echo krijg je hier om de maand. Hoezo derde-wereldland?!
Bedankt voor alle betrokkenheid en we wensen iedereen een heel mooi pasen toe!
Liefs, Esther JanJaap en Jesse
p.s. We vroegen het al even, maar willen jullie meedenken/-bidden over het volgende:
• ideeën om het creatieve programma-onderdeel in de vrouwenmiddagen in te vullen;
• We hebben op zeer korte termijn bijna 2000 euro nodig, wat we op dit moment niet op onze rekening hebben. De afgelopen week worstelden we hier nogal mee, want op deze manier kunnen wij hier niet zijn! Per maand hebben we, voor levensonderhoud en stichtingswerk samen ongeveer 3000 euro nodig. Gelukkig is God trouw en we weten dat we hier moeten blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten