Gisteren besteedde Eenvandaag aandachts aan servicekoopflats. Serviceflats hebben hun beste tijd gehad. Op de huizensite Funda staan ongeveer zesduizend luxe seniorenflats te koop. De erfgenamen willen er vanwege de torenhoge servicekosten zo snel mogelijk van af. En daardoor zakken de prijzen flink: sommige van deze seniorenwoningen worden aangeboden voor slechts tienduizend euro.
Deze problemen zijn niet nieuw, al in mijn afstudeeronderzoek was dit probleem zichtbaar. Toen al was zichtbaar dat de woonkwaliteit van de appartementen bonvoldoende was, er onvoldoende financiele middelen waren voor herontwikkeling, en de constructie met de hoge servicekosten en een vast afnamepakket een eindig business model was.
Er lagen wel destijds wel kanssen in het feit dat servicekoopflats als pioniers gezien werden op het gebied van combineren van wonen en zorg. Inmiddels zijn er legio alternatieven en is ook dit alternatieve business model waarschijnlijk niet meer toepasbaar.
Hoe komt het dat dit probleem de afgelopen jaren niet aangepakt is, maar alleen maar urgenter geworden is? De oorzaak en de sleutel tot een oplossing ligt bij de eigendomsverhoudingen. Veel servicekoopflats hebben een eigendomsstructuur waarbij één of enkele eigenaren veel besluiten kunnen tegen houden. Veel bewoners zijn in de laatste fase van hun leven, en hebben geen trek in transities of grote herontwikkeling. Zolang dit dilemma bestaat zal het lastig blijven om op dit dossier een doorbraak te bereiken. Tenzij er zoveel servicekoopflats leeg komen te staan, dat de eigenaren daarvan voldoende massa hebben om de status quo te doorbreken. En dan nog zal het gezien de situatie op de huizen- en vastgoedmarkt een behoorlijke uitdaging zijn om een alternatief concept voor deze complexen te bedenken.
