Naast innovatiegericht inkopen is een innovatieagenda een belangrijk instrument om als publieke organisatie vast te stellen welke innovaties nodig zijn in de komende jaren. Met het vaststellen en delen van een innovatieagenda kan het bedrijfsleven ook voorsorteren op wat er in de toekomst nodig is.
Eind 2014 hebben zowel Rijkswaterstaat als het Ministerie van Veiligheid en Justitie een innovatieagenda gepubliceerd. Gert Jan de Maagd maakt in zijn blog een mooie vergelijking van deze innovatie-agenda's. Overeenkomst: 'Het is dan natuurlijk wel zaak hier veel energie in te blijven stoppen.' Nu nog waarmaken. Ook ziet De maagd nog een tweetal uitdagingen bij het realiseren van de innovatieagenda's. 'Dat lijkt me nog best een uitdaging zonder instrumentarium (VenJ) en zonder extra geld (RWS) maar het is misschien ook een goede manier om de energieke samenleving écht ruimte te geven.'
De eindconclusie van het blog van De Maagd deel ik niet. het gedachtengoed van The Entrepreneurial State stelt dat een goed innovatieklimaat zonder grote overheidsinvesteringen niet echt mogelijk is. Ik denk ook dat overheidsinvesteringen nodig zijn, maar het is juist kunst om hiervoor binnen de bestaande gelden de ruimte te creëren, want extra geld voor grote overheidsinvesteringen zijn er in deze tijd meestal niet. Daarbij geld dat echte innovaties in tijden van crises en transitie tot stand komen, en niet in tijden van (relatieve) rust en stabiliteit. Daar zijn in het bedrijfsleven meer dan genoeg voorbeelden voor.
Inmiddels krijgt het fenomeen innovatieagenda op meer plaatsen navolging binnen het Rijk. Twee weken geleden mocht bijvoorbeeld aanwezig zijn bij de Rijksbedrijfsvoering waar ook over een innovatieagenda gedacht wordt. Dat biedt kansen, want we kunnen van elkaar leren. Juist in die samenwerking liggen weer nieuwe kansen verscholen.
Zie hier het blog van Gert Jan de Maagd
