Tegen het eind van het jaar word ik altijd weer bedolven onder een hele series publicaties van allerlei platforms in de bouwsector. Deze week heb ik maar eens een poging gedaan om er een aantal te lezen.
Het eerste boekje, dat al even op de plank lag, is ‘Samen werken aan innovaties’ Het gaat over open licenties in de bouwsector en is een uitgave van het CROW. Het boekje is het resultaat van een convenant dat in 2007 is gesloten op de Dag van Maarssen over intellectueel eigendom. Op de Innovatie-estafette in november is het boekje als resultaat van het convenant aangeboden aan Bert Keijts van Rijkswaterstaat en Elco Brinkman van Bouwend Nederland.
Op zich een goed verhaal. Het wordt nu zaak om de aanbevelingen ook te implementeren in de praktijk. Dat is altijd een lastige stap in de bouwsector. We zullen het gaan zien. Er is inmiddels een website in de lucht. Ik hoop dat die zich vult met goede praktijkvoorbeelden in 2010.
Dan het boekje ‘Bruggen bouwen’ van Peter Kamminga. Een praktijkgids voor samenwerken in de bouw. Goed boek vanuit het wetenschappelijke gezichtspunt over samenwerken in de bouw. Dit is een van de laatste publicaties van PSIBouw. Of het in de praktijk iets gaat veranderen zal moeten blijken. Het boekje geeft in ieder geval een mooi overzicht van kritische punten in de samenwerking.
Dan een hele serie publicaties van de Regieraad Bouw. Allereerst het boek Glashelder Bouwen. Een leidraad voor transparantie in de bouw. Ook een duidelijk verhaal. Maar het gaat om het in de praktijk brengen. Gelukkig onderkennen de auteurs dat ook. De tweede publicatie van Regieraad bouw is het overzicht van aanbevelingen in de Leidraad Aanbesteden. Dat document is zo dik dat er dus een apart boekje met de aanbevelingen gedrukt is.
Ook de laatste publicatie is van Regieraad Bouw. Het boek heet ‘Kennisboom van de bouw in bloei’ en is een publicatie van de taskforce kennisontwikkeling bouw. Eén conclusie die ik van harte steun is de aanbeveling om de kenniswereld in de bouw te reorganiseren en veel efficiënter in te richten. Gezien de hoeveelheid kennisplatforms, en de output die daar uit komt, in de bouwsector kan ik mij daar helemaal in vinden!
woensdag 30 december 2009
maandag 28 december 2009
Ontwikkeling Blue Energy
Deze week eindelijk tijd gehad voor het boek Blue Energy van Jan Willem Post. Ik kon helaas niet bij zijn promotie aanwezig zijn, maar ik had mij wel voorgenomen om zijn boek te lezen in de kerstvakantie. Dat is gelukt.
Jan Willem geeft een goed overzicht van de technische potentie, de potentie wat betreft opwekking van blue energy, maar ook schetst hij het ontwikkeltraject dat nog nodig is. Potentie hoog, maar de technologie heeft nog tijd nodig om door te ontwikkelen. Vooral de vergelijking tussen de delta’s is een mooie afsluiting van een goed onderzoek.
Jan Willem geeft een goed overzicht van de technische potentie, de potentie wat betreft opwekking van blue energy, maar ook schetst hij het ontwikkeltraject dat nog nodig is. Potentie hoog, maar de technologie heeft nog tijd nodig om door te ontwikkelen. Vooral de vergelijking tussen de delta’s is een mooie afsluiting van een goed onderzoek.
zaterdag 26 december 2009
De woningbouw en duurzaamheid.
Vandaag kwam ik op bouwprofs een blog tegen over de bouw en duurzaamheid. "Bouwers die de kwaliteitssprong niet kunnen maken, zijn binnen een jaar of vijf verdwenen", aldus Pieter Hameetman van BAM Vastgoed in Cobouw.
De rest van het artikel gaat vooral over het duurzame bouwen. We lopen achter vergeleken bij het buitenland. En sommige gemeenten of regios schrijven zelf al een ambitieuzere energieprestatiecoëfficient (epc) voor bij nieuwbouwprojecten.
Ik heb altijd een beetje dubbel gevoel bij dit soort verhalen. Niet ver van mijn eigen huis staan hele duurzame woningen, van die huizen met een balansventilatiesysteem. Heel zuinig, alleen ook heel veel klachten. Niemand wil er inmiddels meer wonen.
De doelstelling om energieneutraal te bouwen is terecht en wordt steeds belangrijker. Maar niet vergeten moet worden dat er een woning gebouwd wordt voor een klant. Laat de bouwsector zich daar op richten. Duurzaamheid zal ook bij die klanten steeds belangrijker worden, maar niet alleen duurzaamheid. Gezondheid, maar ook prijs zullen altijd randvoorwaarden blijven. En daarnaast wil een klant een huis dat past bij zijn wensen. De bouwer die al die eisen kan verwerken in een prachtige woning is de bouwer die zal overleven.
De rest van het artikel gaat vooral over het duurzame bouwen. We lopen achter vergeleken bij het buitenland. En sommige gemeenten of regios schrijven zelf al een ambitieuzere energieprestatiecoëfficient (epc) voor bij nieuwbouwprojecten.
Ik heb altijd een beetje dubbel gevoel bij dit soort verhalen. Niet ver van mijn eigen huis staan hele duurzame woningen, van die huizen met een balansventilatiesysteem. Heel zuinig, alleen ook heel veel klachten. Niemand wil er inmiddels meer wonen.
De doelstelling om energieneutraal te bouwen is terecht en wordt steeds belangrijker. Maar niet vergeten moet worden dat er een woning gebouwd wordt voor een klant. Laat de bouwsector zich daar op richten. Duurzaamheid zal ook bij die klanten steeds belangrijker worden, maar niet alleen duurzaamheid. Gezondheid, maar ook prijs zullen altijd randvoorwaarden blijven. En daarnaast wil een klant een huis dat past bij zijn wensen. De bouwer die al die eisen kan verwerken in een prachtige woning is de bouwer die zal overleven.
vrijdag 25 december 2009
Ambtenaren en internet
Deze week veel discussie over de rol van ambtenaren op internet en op sociale media. Wat mogen ze wel en wat mogen ze niet? Aanleiding een artikel in het blad PM over de chattende ambtenaar. De voorlichtingsraad is bezig met het opstellen van regels en komt in februari met een advies. Minister Cramer neemt hier alvast een voorschot op, wat haar betreft "kunnen ambtenaren actief deel nemen aan discussies op webfora, zonder daarbij te oordelen over de discussie zelf."
Toin Pijnenburg reageert op ambtenaar 2.0 op dit bericht in een weblog . Met name de wijze waarop hij de kloof tussen 'de bobo's' en de nieuwe generatie neer weet te zetten is erg sterk. Lees ook de reacties onder het artikel.
De keerzijde van participeren op internet kan ook zijn dat je aandacht trekt. Bijvoorbeeld op het moment dat Geenstijl je op de korrel neemt. Hoe daar mee om te gaan. Davied van Berlo beschrijft zijn ervaringen een hele duidelijke wijze in zijn weblog. Ook hier weer veel reacties.
Het onderwerp leeft. Ik ben ook heel benieuwd wat er in februari aan 'regels' uit de voorlichtingsraad gaat komen. De opmerking van Dolstra om bij iedere actie op een website contact op te nemen met een directie Communicatie lijkt mij niet helemaal werkbaar. Leuke controlegedachte, maar in de praktijk niet te doen. Wat het wel wordt, we zullen het gaan zien in 2010.
Toin Pijnenburg reageert op ambtenaar 2.0 op dit bericht in een weblog . Met name de wijze waarop hij de kloof tussen 'de bobo's' en de nieuwe generatie neer weet te zetten is erg sterk. Lees ook de reacties onder het artikel.
De keerzijde van participeren op internet kan ook zijn dat je aandacht trekt. Bijvoorbeeld op het moment dat Geenstijl je op de korrel neemt. Hoe daar mee om te gaan. Davied van Berlo beschrijft zijn ervaringen een hele duidelijke wijze in zijn weblog. Ook hier weer veel reacties.
Het onderwerp leeft. Ik ben ook heel benieuwd wat er in februari aan 'regels' uit de voorlichtingsraad gaat komen. De opmerking van Dolstra om bij iedere actie op een website contact op te nemen met een directie Communicatie lijkt mij niet helemaal werkbaar. Leuke controlegedachte, maar in de praktijk niet te doen. Wat het wel wordt, we zullen het gaan zien in 2010.
dinsdag 22 december 2009
Leerpunten in het rapport enquêtecommissie Noord-Zuidlijn.
Vorige week is het rapport van de enquêtecommissie Noord-Zuidlijn gepubliceerd. Een imposant boekwerk van bijna 500 pagina’s. Toch geeft het rapport wel een goede inkijk in het verloop van het project Noord-Zuidlijn en is daarom zeker het bekijken waard.
Een aantal opvallende zaken zijn er in ieder geval uit te halen. Ik noem er hier drie, daarmee ben ik zeker niet volledig.
Allereerst de toch opvallende conclusies dat het project teveel is benaderd als een civieltechnisch project in plaats van het opleveren als van een werkend vervoerssysteem. Gevolg is dat veiligheidsconcepten, installaties, testen en de metrostellen te weinig aandacht hebben gekregen. Heel herkenbaar, maar toch gebeurd het weer.
Als tweede het advies dat vermeden moet worden dat partijen die betrokken zijn bij de voorbereiding van het project belang hebben bij het doorgaan daarvan. Logisch, maar toch wel heel lastig. De basis van ieder bedrijf is natuurlijk continuïteit van werk. Er wordt inmiddels al heel vaak onderscheid gemaakt tussen werken voor de opdrachtgever en werken voor de opdrachtnemer. Partijen, vaak adviesbureaus, die in de voorbereiding hebben geadviseerd aan een opdrachtgever, mogen bij de aanbesteding niet meer mee doen aan de opdrachtnemers kant. Enerzijds vanuit het level-playing field bij de aanbesteding, maar daarnaast ook om te voorkomen dat een adviesbureau er belang bij heeft dat het project door gaat. Adviesbureaus mogen echter wel na de aanbesteding voor de opdrachtgever blijven werken. Sterker nog, dit kan zelfs wenselijk zijn vanuit het belang van continuïteit van kennis en van mensen.
Mijn laatste observatie zit heel erg aan de zachte kant van projectmanagement. De projectorganisatie heet tot 2x toe moeite om de focus te verleggen. Bij de eerste keer moet de focus van de bestuurlijke voorbereiding naar de focus op de inhoudelijke voorbereiding van de aanleg. De tweede keer betreft het de verschuiving van de focus van de voorbereiding van de aanleg naar de focus op het projectmanagement van de uitvoering. Fascinerend! Ook een aspect dat wat mij betreft onvoldoende aandacht krijgt in de projectmanagementliteratuur. Tips en suggesties zijn van harte welkom!
Een aantal opvallende zaken zijn er in ieder geval uit te halen. Ik noem er hier drie, daarmee ben ik zeker niet volledig.
Allereerst de toch opvallende conclusies dat het project teveel is benaderd als een civieltechnisch project in plaats van het opleveren als van een werkend vervoerssysteem. Gevolg is dat veiligheidsconcepten, installaties, testen en de metrostellen te weinig aandacht hebben gekregen. Heel herkenbaar, maar toch gebeurd het weer.
Als tweede het advies dat vermeden moet worden dat partijen die betrokken zijn bij de voorbereiding van het project belang hebben bij het doorgaan daarvan. Logisch, maar toch wel heel lastig. De basis van ieder bedrijf is natuurlijk continuïteit van werk. Er wordt inmiddels al heel vaak onderscheid gemaakt tussen werken voor de opdrachtgever en werken voor de opdrachtnemer. Partijen, vaak adviesbureaus, die in de voorbereiding hebben geadviseerd aan een opdrachtgever, mogen bij de aanbesteding niet meer mee doen aan de opdrachtnemers kant. Enerzijds vanuit het level-playing field bij de aanbesteding, maar daarnaast ook om te voorkomen dat een adviesbureau er belang bij heeft dat het project door gaat. Adviesbureaus mogen echter wel na de aanbesteding voor de opdrachtgever blijven werken. Sterker nog, dit kan zelfs wenselijk zijn vanuit het belang van continuïteit van kennis en van mensen.
Mijn laatste observatie zit heel erg aan de zachte kant van projectmanagement. De projectorganisatie heet tot 2x toe moeite om de focus te verleggen. Bij de eerste keer moet de focus van de bestuurlijke voorbereiding naar de focus op de inhoudelijke voorbereiding van de aanleg. De tweede keer betreft het de verschuiving van de focus van de voorbereiding van de aanleg naar de focus op het projectmanagement van de uitvoering. Fascinerend! Ook een aspect dat wat mij betreft onvoldoende aandacht krijgt in de projectmanagementliteratuur. Tips en suggesties zijn van harte welkom!
maandag 21 december 2009
Resultaat commissie Innovatie publieke dienstverlening wordt zichtbaar.
Begin vorig jaar heb ik een aantal sessies meegedaan als innovatiebuddy bij een commissie van BZK. Leuke klus, waarbij je ook een aantal hele interessante mensen tegen komt. De afsluiting was een werkbezoek met Staatssecretaris Bijleveld van Binnenlandse Zaken aan de zorgwacht in Utrecht. Leuke bijeenkomst. Ook voor mij persoonlijk, mijn vrouw werkt in de zorg dus ik heb daar wel wat mee en heb er ook een mening over.
Maar het leven gaat door. Van collega’s nog wel eens de vraag gehad wat er nu met de resultaten van de commissie gebeurd is. Goed om te zien dat er wel degelijk wordt doorgepakt. Deze week kwam ik een uitvraag tegen voor een MKBA voor de zorgwacht, en ook op de website van het lectoraat Innovatie Publieke Sector kom ik diverse innovaties tegen die we geselecteerd hebben. Dat geeft een goed gevoel.
Maar het leven gaat door. Van collega’s nog wel eens de vraag gehad wat er nu met de resultaten van de commissie gebeurd is. Goed om te zien dat er wel degelijk wordt doorgepakt. Deze week kwam ik een uitvraag tegen voor een MKBA voor de zorgwacht, en ook op de website van het lectoraat Innovatie Publieke Sector kom ik diverse innovaties tegen die we geselecteerd hebben. Dat geeft een goed gevoel.
woensdag 16 december 2009
Goede blog over innovation-lecture
Vandaag kwam ik op frankwatching een hele goede blog tegen over de innovation lecture 2009, georganiseerd door het Ministerie van Economische Zaken. Het artikel is geschreven door Rob Blaauboer, managementconsultant innovation bij Logica en gaat over diensteninnovatie. Een leuk en interessant verhaal, ook de afsluiting door de Minister van EZ vond ik veel belovend
zondag 13 december 2009
Nieuws uit Kenia! (2)
Er is weer nieuws uit Kenia. Met kerst komen JanJaap en Esther weer thuis.
Nairobi, 11 december 2009
Het aftellen is nu echt begonnen: na ongeveer 13 weken Kenia zit onze reis er bijna op. Het was een enorm avontuur. We zijn 17 september begonnen aan een pilot-project onder de straatmoeders. Na een jaar voorbereiding zijn we uit geloof teruggegaan naar de plek die we een jaar eerder ook hadden bezocht; een rotonde ergens in het midden van de drukke stad. We wisten zo zeker dat we hier moesten zijn.
De eerste twee weken werden we vergezeld door een cameraman van de EO, en logeerden we bij een lief Nederlands gezin dat ons heel hartelijk ontving en ons de eerste weken een heel mooi begin heeft gegeven. Later kregen wij een klein appartement op de begane grond van een groot woonhuis. Het was een heerlijk plekje, zeker voor Jesse. Hij heeft heerlijk buiten kunnen rennen samen met andere kinderen van de compound.
Een God van hoop
Als we terugkijken naar het begin van onze reis dan is onze conclusie dat we onderweg zoveel hebben moeten leren. De Keniaanse manieren, ideeën, infrastructuur; alles is zo anders dan bij ons.
Maar we waren erg gemotiveerd om de vrouwen en kinderen van de straat te krijgen en te helpen een bestaan op te bouwen. Dat dat niet zo simpel zou zijn als het klinkt, daar waren we op voorbereid. Maar als God een God van hoop is; als Hij het op ons hart legt om te gaan; als Hij ons hart daarbij vervult met compassie – wat zou ons stoppen?
De Keniaanse cultuur is keihard. We blijven verbaasd over hoe liefdeloos en onbarmhartig de mensen onderling kunnen zijn. Het fundament dat je ouders van je houden en voor je zorgen is hier vaak niet vanzelfsprekend. Velen leren al jong dat je om te overleven echt voor jezelf moet kiezen; met die houding is het vervolgens moeilijk te aanvaarden dat God wél trouw, genadig, barmhartig en ongelooflijk liefdevol is. ‘En doordat de wetteloosheid toeneemt, zal bij velen de liefde bekoelen’, staat er in Matteüs 24:12. Er is bijna geen kennis van de liefde van God!
In de loop van ons verblijf werden we bekenden voor de mensen op de rotonde. Wij leerden de groep kennen en beetje bij beetje lieten ze ons toe in hun leven. Ze vertelden hun verhalen, achtergronden, idealen en dromen. We gingen langzaam verbindingen zien, de relaties onderling begrijpen. En we zagen dat ze allemaal gevangenen zijn in hun eigen leven; je kan de ander niet vertrouwen, maar zonder de bescherming van de groep ben je nergens. Het enige wat ze hebben is elkaar, maar we zagen de intense eenzaamheid van al die vrouwen. En de meeste willen zó graag anders, maar uit angst om verlaten te zijn, komen ze niet uit hun cirkel.
We zijn geshockeerd, maar de liefde voor dit volk is alleen maar groter geworden. Het is ons verlangen mensen in Gods tegenwoordigheid te brengen en ze te laten zien en ervaren wat Gods Liefde doet. Dat de werkelijke armoede is elkaar niet lief te hebben!
Al was ons doel om de mensen hier te helpen, we kwamen er door de tijden heen achter dat God ook een doel voor óns had. Er waren momenten dat we ervaarden alsof we in de wijnpers zaten, waardoor onze diepste motieven en verhulde karaktereigenschappen bloot kwamen te liggen. Dingen zoals intimidatie, angst en ongeduld – ik noem zo maar een paar.
De urgentie van God om ons puur en geheiligd te zien was voelbaar aan alle kanten. Maar het is ons werkelijke verlangen dat God aan ons schaaft, zodat we werkelijk Jezus kunnen volgen. Ook al doet het pijn om je eigen onvermogen helder voor ogen te krijgen.
Hoe hopeloos de situatie ook leek in het begin (iedereen heeft mee kunnen kijken via de tv-uitzending!), hebben we in totaal 12 mensen van de straat geholpen. Dat heeft ons zo bevestigd in ons werk! We hebben geholpen met de middelen die we hadden. En dan is een matras, een goed advies en een ritje naar het ziekenhuis misschien lang niet genoeg, maar deze 12 hebben weer hoop gekregen dat dingen anders kunnen; sommigen zijn herenigd met hun familie, hebben wat werk kunnen vinden, kinderen gaan weer naar school.
Nieuwe plannen
Het kost tijd om een goede visie te ontwikkelen waarin een we op een structurele manier vrouwen en meisjes kunnen helpen. Een gebouw of eigen ruimte is essentieel. Met die gedachte zijn we op zoek gegaan naar een geschikte plek om te kijken wat er allemaal mogelijk is. Zo kwamen we twee weken geleden terug op een landgoed in Banana Hill.
Banana hill is een zeer vruchtbaar heuvelachtig landschap vol thee- en koffieplantages. En op een mooie heuvel is ook perceel voor ons beschikbaar.
We hebben mooie dromen ontwikkeld. Het mooiste zou zijn als we een afkickcentrum kunnen openen, waarin vrouwen opgenomen kunnen worden, waar ze therapie krijgen en in workshops een vak kunnen leren. De grond is er vruchtbaar, dus we zouden daar ook groente en fruit kunnen verbouwen. Veel vrouwen hebben het zo nodig om structuur in hun leven te krijgen, waardoor ze meer discipline en doorzettingsvermogen ontwikkelen om werkelijk een andere toekomst te schrijven.
Afscheid
Voor nu is het goed om onze laatste dagen hier te benutten om alles wat we zijn begonnen af te ronden, en om afscheid te nemen van de mensen die ons in zo’n korte tijd dierbaar zijn geworden. Ons werk dragen we over aan Bernard, die tijdens onze afwezigheid gewoon doorgaat; twee keer in de week voedsel brengen, het counselen van de vrouwen, medische hulp bieden (bijv. vrouwen naar het ziekenhuis brengen). Eind januari hopen wij vervolgens terug te gaan om ons werk daar uit te breiden.
Het is zo dubbel; we vinden het jammer om het werk dat we net begonnen zijn, alweer te moeten staken, maar we zien natuurlijk ook ontzettend uit naar al onze familie en vrienden in Nederland die we zo gemist hebben. Bovendien is het tijd om heerlijk uit te rusten en bij te komen van alle intensiteit, en te genieten van de feestdagen (en misschien sneeuw?).
Graag willen we jullie bedanken voor al het gebed en giften. We willen jullie laten weten dat we in de tijd dat we hier waren niks te kort zijn gekomen. Er was inderdaad ALTIJD GENOEG om te doen wat we moesten doen!!! GOD IS GOED!
Heel veel liefs,
Esther, JanJaap en Jesse
Nairobi, 11 december 2009
Het aftellen is nu echt begonnen: na ongeveer 13 weken Kenia zit onze reis er bijna op. Het was een enorm avontuur. We zijn 17 september begonnen aan een pilot-project onder de straatmoeders. Na een jaar voorbereiding zijn we uit geloof teruggegaan naar de plek die we een jaar eerder ook hadden bezocht; een rotonde ergens in het midden van de drukke stad. We wisten zo zeker dat we hier moesten zijn.
De eerste twee weken werden we vergezeld door een cameraman van de EO, en logeerden we bij een lief Nederlands gezin dat ons heel hartelijk ontving en ons de eerste weken een heel mooi begin heeft gegeven. Later kregen wij een klein appartement op de begane grond van een groot woonhuis. Het was een heerlijk plekje, zeker voor Jesse. Hij heeft heerlijk buiten kunnen rennen samen met andere kinderen van de compound.
Een God van hoop
Als we terugkijken naar het begin van onze reis dan is onze conclusie dat we onderweg zoveel hebben moeten leren. De Keniaanse manieren, ideeën, infrastructuur; alles is zo anders dan bij ons.
Maar we waren erg gemotiveerd om de vrouwen en kinderen van de straat te krijgen en te helpen een bestaan op te bouwen. Dat dat niet zo simpel zou zijn als het klinkt, daar waren we op voorbereid. Maar als God een God van hoop is; als Hij het op ons hart legt om te gaan; als Hij ons hart daarbij vervult met compassie – wat zou ons stoppen?
De Keniaanse cultuur is keihard. We blijven verbaasd over hoe liefdeloos en onbarmhartig de mensen onderling kunnen zijn. Het fundament dat je ouders van je houden en voor je zorgen is hier vaak niet vanzelfsprekend. Velen leren al jong dat je om te overleven echt voor jezelf moet kiezen; met die houding is het vervolgens moeilijk te aanvaarden dat God wél trouw, genadig, barmhartig en ongelooflijk liefdevol is. ‘En doordat de wetteloosheid toeneemt, zal bij velen de liefde bekoelen’, staat er in Matteüs 24:12. Er is bijna geen kennis van de liefde van God!
In de loop van ons verblijf werden we bekenden voor de mensen op de rotonde. Wij leerden de groep kennen en beetje bij beetje lieten ze ons toe in hun leven. Ze vertelden hun verhalen, achtergronden, idealen en dromen. We gingen langzaam verbindingen zien, de relaties onderling begrijpen. En we zagen dat ze allemaal gevangenen zijn in hun eigen leven; je kan de ander niet vertrouwen, maar zonder de bescherming van de groep ben je nergens. Het enige wat ze hebben is elkaar, maar we zagen de intense eenzaamheid van al die vrouwen. En de meeste willen zó graag anders, maar uit angst om verlaten te zijn, komen ze niet uit hun cirkel.
We zijn geshockeerd, maar de liefde voor dit volk is alleen maar groter geworden. Het is ons verlangen mensen in Gods tegenwoordigheid te brengen en ze te laten zien en ervaren wat Gods Liefde doet. Dat de werkelijke armoede is elkaar niet lief te hebben!
Al was ons doel om de mensen hier te helpen, we kwamen er door de tijden heen achter dat God ook een doel voor óns had. Er waren momenten dat we ervaarden alsof we in de wijnpers zaten, waardoor onze diepste motieven en verhulde karaktereigenschappen bloot kwamen te liggen. Dingen zoals intimidatie, angst en ongeduld – ik noem zo maar een paar.
De urgentie van God om ons puur en geheiligd te zien was voelbaar aan alle kanten. Maar het is ons werkelijke verlangen dat God aan ons schaaft, zodat we werkelijk Jezus kunnen volgen. Ook al doet het pijn om je eigen onvermogen helder voor ogen te krijgen.
Hoe hopeloos de situatie ook leek in het begin (iedereen heeft mee kunnen kijken via de tv-uitzending!), hebben we in totaal 12 mensen van de straat geholpen. Dat heeft ons zo bevestigd in ons werk! We hebben geholpen met de middelen die we hadden. En dan is een matras, een goed advies en een ritje naar het ziekenhuis misschien lang niet genoeg, maar deze 12 hebben weer hoop gekregen dat dingen anders kunnen; sommigen zijn herenigd met hun familie, hebben wat werk kunnen vinden, kinderen gaan weer naar school.
Nieuwe plannen
Het kost tijd om een goede visie te ontwikkelen waarin een we op een structurele manier vrouwen en meisjes kunnen helpen. Een gebouw of eigen ruimte is essentieel. Met die gedachte zijn we op zoek gegaan naar een geschikte plek om te kijken wat er allemaal mogelijk is. Zo kwamen we twee weken geleden terug op een landgoed in Banana Hill.
Banana hill is een zeer vruchtbaar heuvelachtig landschap vol thee- en koffieplantages. En op een mooie heuvel is ook perceel voor ons beschikbaar.
We hebben mooie dromen ontwikkeld. Het mooiste zou zijn als we een afkickcentrum kunnen openen, waarin vrouwen opgenomen kunnen worden, waar ze therapie krijgen en in workshops een vak kunnen leren. De grond is er vruchtbaar, dus we zouden daar ook groente en fruit kunnen verbouwen. Veel vrouwen hebben het zo nodig om structuur in hun leven te krijgen, waardoor ze meer discipline en doorzettingsvermogen ontwikkelen om werkelijk een andere toekomst te schrijven.
Afscheid
Voor nu is het goed om onze laatste dagen hier te benutten om alles wat we zijn begonnen af te ronden, en om afscheid te nemen van de mensen die ons in zo’n korte tijd dierbaar zijn geworden. Ons werk dragen we over aan Bernard, die tijdens onze afwezigheid gewoon doorgaat; twee keer in de week voedsel brengen, het counselen van de vrouwen, medische hulp bieden (bijv. vrouwen naar het ziekenhuis brengen). Eind januari hopen wij vervolgens terug te gaan om ons werk daar uit te breiden.
Het is zo dubbel; we vinden het jammer om het werk dat we net begonnen zijn, alweer te moeten staken, maar we zien natuurlijk ook ontzettend uit naar al onze familie en vrienden in Nederland die we zo gemist hebben. Bovendien is het tijd om heerlijk uit te rusten en bij te komen van alle intensiteit, en te genieten van de feestdagen (en misschien sneeuw?).
Graag willen we jullie bedanken voor al het gebed en giften. We willen jullie laten weten dat we in de tijd dat we hier waren niks te kort zijn gekomen. Er was inderdaad ALTIJD GENOEG om te doen wat we moesten doen!!! GOD IS GOED!
Heel veel liefs,
Esther, JanJaap en Jesse
Innovatieplatform organiseert succesvol event over wetenschap
Vorige week tussen alle verplichtingen door ben ik nog even bij het jaarlijkse event van het Innovatieplatform geweest, ‘Vrienden van Wetenschap’ Leuke conferentie conferentie in een schitterend omgetoverde Fokker Terminal in Den Haag.
Met 700 deelnemers waaronder diverse kopstukken was het een geslaagde dag. Zelf bij een hele interessante discussie gezeten over publiek-private financiering van de wetenschap. Leuk om het middel pps eens los te laten in een hele andere omgeving en daar over te discussiëren.
Het was goed om te zien dat ook het infrastructuur goed vertegenwoordigd was op de markt. De ‘mannen van de wit’ en het netwerk deltatechnologie waren goede representanten voor de watersector, waar we natuurlijk in de top van de wereld meedraaien als het gaat om kennis. Maar ook heel ander idee als aquatrain was aanwezig.
Tot slot werd er ook veel getwittert tijdens het event. Ben wel benieuwd of dat nu heeft bijgedragen aan kruisbestuiving van argumenten tussen de verschillende workshops.
Het Innovatieplatform gaat op basis van alle gevoerde discussies een green paper over excellente wetenschap opstellen. Eind januari 2010 verschijnt die op de website www.vriendenvanwetenschap.nl en www.innovatieplatform.nl.
Met 700 deelnemers waaronder diverse kopstukken was het een geslaagde dag. Zelf bij een hele interessante discussie gezeten over publiek-private financiering van de wetenschap. Leuk om het middel pps eens los te laten in een hele andere omgeving en daar over te discussiëren.
Het was goed om te zien dat ook het infrastructuur goed vertegenwoordigd was op de markt. De ‘mannen van de wit’ en het netwerk deltatechnologie waren goede representanten voor de watersector, waar we natuurlijk in de top van de wereld meedraaien als het gaat om kennis. Maar ook heel ander idee als aquatrain was aanwezig.
Tot slot werd er ook veel getwittert tijdens het event. Ben wel benieuwd of dat nu heeft bijgedragen aan kruisbestuiving van argumenten tussen de verschillende workshops.
Het Innovatieplatform gaat op basis van alle gevoerde discussies een green paper over excellente wetenschap opstellen. Eind januari 2010 verschijnt die op de website www.vriendenvanwetenschap.nl en www.innovatieplatform.nl.
vrijdag 11 december 2009
Crises en heroverwegingen maken energie los
De crises en de komende heroverwegingen veroorzaken veel maatschappelijk debat en ook creativiteit. Recentelijk kwam ik het zakenkabinet 2010 al tegen, deze week viel mijn ook op de New Dutch deal 2010. Robert van Oirschot en Mila Bouwense pleiten voor een 21e commissie die aan de slag die naar innovatie, investeringen en creativiteit kijkt.
Dit pleidooi kom ik op vele plekken tegen. Vraag die ik nu heb. Hoe kunnen we al deze creatieve en positieve energie op verschillende nu richten zodat dit elkaar versterkt?
Tot slot zie ik dat er veel aandacht gaat naar de heroverwegingen. Niet vergeten dat het komende half jaar ook de verkiezingsprogramma’s geschreven gaan worden ;)
Dit pleidooi kom ik op vele plekken tegen. Vraag die ik nu heb. Hoe kunnen we al deze creatieve en positieve energie op verschillende nu richten zodat dit elkaar versterkt?
Tot slot zie ik dat er veel aandacht gaat naar de heroverwegingen. Niet vergeten dat het komende half jaar ook de verkiezingsprogramma’s geschreven gaan worden ;)
dinsdag 8 december 2009
De Nieuwbouw organiseert goede sessie over de y-generatie in de bouwsector
Met de toetreding van nieuwe generaties in de bouwsector (Generatie Y en Einstein) en de verschillen in kenmerken en behoeften met de zittende populatie (Babyboomers en Generatie X) zijn er inmiddels vier generaties actief binnen onze organisaties. Door vergrijzing en ontgroening, de hang naar innovatie en andere wensen en behoeften die jonge mensen hebben ten opzichte van werk, maakt dat de vraag naar jong talent zal blijven groeien. Tegelijkertijd zijn de oudere generaties zeer hard nodig om de kennis die in de sector zit te behouden.Interessante vragen om eens met een aantal kopstukken in de bouwsector en leden van De Nieuwbouw te bespreken. Dit leverde een boeiende discussie op. Wat heb je voor organisatie nodig om de generatie Y vast te houden? Aan de hand van stellingen ontstond een interessante discussie.
Inmiddels ben ik wel een beetje uitgekeken op de stereotypen van iedere generatie. Maar de vraag hoe je de verschillende generatie optimaal kan laten samenwerken en kan profiteren van elkaars kennis, ervaring en competenties blijft een hele boeiende.
Abonneren op:
Posts (Atom)